بخشى از ادراکات سرخ پوستان در مورد طبیعت و هستى:

ما جزئى از طبیعت هستیم نه رئیس آن!

ما هیچگاه گیاهى را با ریشه از خاک نمى کنیم!

ما موقع ساختن خانه، خاک را زیاد جابه جا
نمى کنیم!

ما در فصل بهار،آرام روى زمین قدم بر میداریم چون مادر طبیعت باردار است!

ما هرگز به درختان آسیب نمى رسانیم!

ما فقط درختان پیر و خشک را قطع مى کنیم و قبل از قطع کردن، براى آرامش روحش دعا مى کنیم ، حتى حیواناتى که براى مایحتاج غذایى از آنها استفاده مى کنیم را نیز با اجازه و دعا براى آرامش روحش او را از چرخه ى هستى جدا میکنیم و به اندازه ى مصرفمان گوشت تهیه مى کنیم!

هرگز هیزم ها را اسراف نمى کنیم اگر حتى یک درخت جوان و سرسبز را قطع کنیم ، همه ى درختان دیگر جنگل، اشک مى ریزند واشک آنها در دل ما نفوذ می کند و وجودمان را مجروح می کند و قلبمان آرام آرام تاریک می شود!

خاک مادر ما و آسمان پدر ماست...

باران عاشقانه ترین سرود هستی است...

طبیعت روح دارد و مهربانی را می فهمد!

ما جزئی از طبیعت هستیم نه رئیس آن ...!